"Eitårsdagen"

Eg hugsa godt den dagen då eg våkna grytidli, då sveitten randt, blodet pumpa og hjarta slo pulsslag so raske som berre Yngve Gjøn kan spela på skarptrommo si. Men da va ikkje sånn. Osso hugsa eg operasjonsbordet og hytto på Beitostølen. Alt detta hugsa eg frå den o'store mandeloperasjonen som fann stad i Asker for nøyaktig eit år sio. Eit år sio isbitesuging, saftisslafsing og smertestillande stikkpilla opp der sola ikkje skin, va einaste fysiske anstrengelse som Eg Norvald Norvaldinho Norri Norvaldsen foretok seg.

Korleis er ståa i dag, på "eitårsdagen"? Undrar sikkert mangen seg. Difor har eg tenkt å skildra denne dagen i dag, eit år itte eg vart mandellaus, ifrå eg vakna og til klokka slår 15. november!


Eg våkna her i morres med sandpapir i moinn, koppeilhau og magasjau, ja det vil nok var ei stoinn. Neida.

Eg våkna, eller rettare sagt bråvåkna av at Anne Mette bråvåkna av at telefonen hennas bråringte og at Annis brå-skreik ut på ein hesande måte at klokko va halv tolv, noko som betydde at klokko va alt for masse. Noko eg ikkje syns, itte at eg fysst trudde at ho brå-skreik ut på ein hesande måte at klokko va halv to. Då hadde eg skjønnt at da va seint.

Eg snaut meg, sjekka mobilen, naus eit par gonga før eg sto opp for å motta denne litt gråaktige laurdagen, dagen etter fyssta snøfallet fann stad her austpå.. Eg valsa inn på do for å ta morgonstellet før frukosten kunne nytast ilag med ski og skiskyttaropninga på Beitostølen på TV. Eg kunne ikkje la ver å undra på om Marianne hadde kommt seg opp på hytto si denna helgo, eller hadde ho jobbhelg nok ein gong nett som i fjor akkorat på åpningshelgo?? hm, eg slutta å undra. Satte på kaffien på den nye kaffitraktaren vår. To strek. Ein Moccamaster. Fekk an i går. Gøy. Me fekk ein smudi-lagar i innflyttingsgava av tre av kollegaane mine fordi eg ønskte meg sånn fordi Hilde hadde sånn og eg vart missunnli.. Men so kom da som torden før lyn frå klar himmel: me hadde smudi-lagar! Eg hadde sikkert ikkje spurt.. Jaja, eg tar den på meg. No har me både Moccamaster og smudi-lagar. Opp med ei hånd dei som syns da e irriterande at eg skriv smudi-lagar og ikkje smoothie-maker... Eg fekk fem skjeve smurt på av Anne Mette goingen. Eg har ikkje nevnt da, men eg har nok hatt og har nåke som kallast svineinfluensa dei siste dagane, so er ikkje heilt i form, sjøl om eg e veldi på bedringens vei. Berre snyting, hosting og nysing no. Komme ikkje til å gå nærare inn på ka svineinfluensa e, men ver ikkje redde, da smittar ikkje gjennom bloggen..

Ei skjeva med nøtte, ei med prim, ei med majones og falukorv og to med leverpostei.

Eit halvhardkokt egg og fem glass med o'boy.

Da vart seier både te de Tora, Lars, Marit og Petter. Flinkesane. Kjekt å sjå litt skisport igjen.

Itte den fysste kaffikoppen laga i den nye Moccamasteren vår, va oppdrukke, so hadde eg lova mi kjæra jenta å fyra i peisen. Sio da va litt kaldt i huset. Eg heiv innpå nåken kubba, slengte med eit par tennposar og kveikte på, og itte eit par minutta var dagens fyring godt i gang.

Neste bolk av dagen foregjekk for da mesta i roli stil. Mens Anne Mette tok seg ein dusj, sovna eg pladask på sofaen. som om eg ikkje hadde sove nok i natt lissom. Når eg omsider våkna so va da nesten u-fyr i ovnen for å sei da på den måten. Men dramatikken varte ikkje lenge, for da tok ikkje lang tid før da låg ein ny kubbe i ovnen som fort sto i fyr og flamme!

Anne Mette reiste te Ski. Eg tok ein dusj før eg slappa av på sofaen. Anne Mette kom heim frå Ski. Anne Mette gjor seg klar te avslutningsfotballfest i Ås. Eg køyrte Anne Mette te Ås og plukka opp trenar Vidar og Bente på veien før eg satte dei av utanfor klubbhuset i Ås der avslutninga skulle finna stad.

Før på dagen hadde eg bestemt meg for å køyra innom butikken på vei heim og kjøpa ein grændis som eg kunne slenga i ovnen og fortæra mens eg slappa av i sofaen og tv-sjåing. Da va ein kort tur i butikken, men duverden kor slitsom. Fysst måtte eg venta litt utanfor før eg gjekk inn, for eg kjennte at nysane låg som hagl på kort snor. Eg avfyrte to kjappe godt planta inni albogekroken, før eg entra butikken mens tårene trilla frå da høgra auga og eg kjennte at da va fleire skot som va ladd.. Men dei fekk venta. Kunne ikkje nysa mellom frukt og grønt og brød og folk. So eg greidde å holda dei igjen. Men tårene måtte tørkast og eg ville berre ut derifrå fortast mogleg. Eg fann da eg sku og labba fram mot kassen, betalte for ein grændis, tre liter coca cola zero, ein kg o'boy og ein pringlespakke. No skulle eg berre raskast mogleg heim te sofaen. Men med ein gong eg satte meg inn og fekk starta bilen, so kom eg på da, nåke som piping og lysing også prøvde å minna meg på. Denna bilen va tysst, for å sei da på den litt artige måten. Eg hadde ikkje valg, eg måtte innom bensinstasjonen og fylla litt diesel. Eg orka ikkje fylla fullt, eg stoppa akkorat på milliliteren tredve liter. So kunne eg reisa heim, setta på pizzaovnen og sittlegga meg godt terette i sofaen. Om eg kan nevna nåke nevneverdig frå køyreturen te Ås forutanom handleturane? Tja, då e da vel to ting so har satt seg fast på netthinna mi. Da eina e at da endeleg ser ut som at da e klar for asfaltering i Lyngveien i Ås. Asfaltkantar e skjært og alt ser klart ut for ny asfalt. Da andra e at, eg såg ein Naf-bil komma køyrande med ein politibil på planet. Må vera kjipt å ver i politiutrykning og få motorstopp lissom. E kje sikkert denna va i da, men du skjønna!

Eg åt tre fjerdedela av Pepperoni pizzaen før eg sovna litt på sofaen, som at eg ikkje hadde sove nok sista natto. Som om at ikkje den morrosetningen e skreve nok gonga. Etter pizzaen gjekk da slag i slag mellom nysing og snyting og nysing og snyting og sofa og tv-sjåing. E proppafull av både nysa og snott. Trenge ikkje bruka rødnese for å kle meg ut eg no! Haha.

Og sånn holdt eg da gåande i sofaen sjåande på dansefolk, nyheiter, go kveld Norge og te slutt laurdagsfilmen. Alt i alt va da ein feiande roli dag, med små lysglimt.. Og denna dagen hugsa eg alt som hende!!

Go natt frå Eg

Fysste skitur utan mandla!

No kjem eit innlegg som eg i grunn byrja å skriva på for lenge lenge sio, men aldri komt vidare med, men sjøl om ståa e sånn, so vel eg alikavel å leggja da ut på eteren, e jo for gale at eit innlegg fysst berre ska liggja å rotna for so å bli heve. Her kjem da jaffal:

So va dagen komt, eg sku på min fysste skitur utan mandlar. Dagen måtte jo komma, og da berre ein knapp månad itte operasjonen! Eg både kvidde meg og grua meg om ein an, men måtte berre bita fingrane saman, kryssa tenna og håpa at lollipopen hadde hjulpe på både gliferdigheita og fråspark før sesongens fysste skitur..

Da va ein kompis frå folkehøgskulen som spurte om eg ville bli med på langrenn, og sio han va arbeidsledig og kunne spansk og eg hadde frifredag, so syns eg da virka som ein framifrå plan og eg joina han lett... Øystein Mackelin Øysteinsen heite han forøvrig, ein kæll frå Fredrikstad! Men trivli lell.. Eg sku plukka han opp utanfor blokka han bur i på Grünerløkka. Han sto der presist, med ski og stavar bunde i hop og bagen på bakken. Me la skina i skiboksen, satte oss inn og køyrte raka veien te Frognerseteren. Da gjor me faktisk ikkje, for Øystein sku posleggja ein søknad på posten på Carl Berner plass. Øystein postla ein søknad på posten på Carl Berner før me køyrte raka veien te Frognerseteren. For sio eg va best kjent so hadde eg i samråd med Øyvind og Anne Mette bestemt meg for at me sku gå frå Frognersetro og inn til Ullevålseter.

Sånn vart da ikkje. Me parkerte bilen nefforbi Frognersetro, smurte skina godt inn med blå ekstra og labba avgårde og forsvant inni skogen vekk frå alfarvei, bebyggelse og folk med akebrett.

Eg følte meg fin i farta, på dei relativt nye klassiske Fisher-skina mine, forøvrig dei fysste klassisk skina eg har hatt, for som gamal ringrev av ein skiskyttar eg e, so har da jo berre vore skøyting so har julde for min del. Men når eg har blitt sopass oppi åro som eg har blitt, og skøyting har blitt for slitsom og eg ikkje e so godt trent som eg ein gong va, so passa klassisk stil meg helt utmerket (les "helt utmerket" på bergensk, då blir da litt gøyare enn viss eg hadde skreve "heilt utmerka", trur eg). Tja, no kom da sopass mangen goe setninga på rappen her at eg ikkje heilt veit korleis eg ska fortsetja detta innlegget.. men eg prøve meg likavel!


Me gjekk ikkje mangen metrane før da kom ein heilt grei, halvlang utforbakke som me peisa nergjennom. Eg på dei relativt nye klassiske Fisher-skina mine, og Øystein på dei relativt gamle Atomic fjelltelemark-skina sine. Ikkje for å skryta, men eg hadde deff best gli! Uansett so va da stas å stå på ski igjen og juhuu kunne nok høyrast lang vei både ein og to gongar før me va komen oss te botnas av bakken. Og der i bonn av bakken, sto da ein påle full av skilt og piler som viste vei og kor mangen km til den og den staden.

Da va då me ombestemte oss. Me syns 3,5 km til Ullevålseter virka litt i lengsta laget for slitne utrente skikroppar, og valgte heller ein litt kortare etappe og satte kursen mot Skjennungstua, eller Kjenningsmelodistua som Islandstone so fint og lunt kallte da. Då flirte eg litt lavt og tenkte: "Moro!", so staka me oss vidare inn i dei djupe skogar på veg mot Skjennungstua. Noko eg i ittetid har fått høyrt, e at godeste statsminister Jens både titt og ofta tar skituren sin oppom Skjennungstua. Nok om politikk.

Da me ikkje visste, men som me fort merka, va at da slettes ikkje va oppkøyrde løyper mot Skjennungstua. Men me valgte å trossa farene da kunne innebera og fortsatte som ingenting hadde hendt. Siste bakken va lang og smal, eg hadde dårli feste, Øystein hadde bra feste og gjekk sakte frå meg. Då vart eg i grunn surare enn eg ga uttrykk for. Men eg kunne skylda på nåke som ikkje va der, mandlane. So da fekk gå for den gong, kanskje da kom te å bli bedre når me satte oss ne og tok ein liten matbit utanfor Skjennungstua, eller inni, om den va open. Og den va open med stor p. Sjikkli kosli va da der. Fyr på peisen, juletre, varme, musikk, nøtter på bordo og ellers go, lun og fredeli julestemning. Kanskje me va sju personar der, pluss damene på kjøkkenet. Me helste ikkje på nåken. Kjøpte berre kvarsin munkholm og kaffi, satte oss ved eit bord, og kosa oss med da innkjøpte og nista so eg hadde med og sjokolade som Øystein hadde med. Da gjor seg med ein matbit og drikka, men me kunne ikkje bli der for evig tid og me fann ut at me måtte komma oss avgårde, retning der me kom frå, sio mørke byrja å falla på og me hadde valgt ei uoppkøyrt skogsløypa der da ikkje va ljos. Heimøveturen va ein meir positiv opplevelse for min del,. Følte at formen min allereie hadde stege eit og to hakk. Feste va te og med bedre. Sku da gå so fort, so lova detta bra te Birken.

Alle va nøgd med turen og gla for at da alt i alt gjekk bra! Godt å få onnagjort fysste turen, no ventar berre resten.

Norvald

Pepperkakebaking i Bjerregårdsgate!!

Det var en mørk og stormfull aften.
I Bjerregårdsgate 64 B stod pepperkakebaking for tur, for veldi tur, so for tur at da sku bakast, kjevlast, knaast, utformast og steikast midt i eit spanande skiskyttar-renn i beste sende tid denna laurdagsformiddag! Norenberg-systrene var ivrige som berre Norenberg-systrene kan ver, medan meg og Øyvind Øye Øyvindsen helst kunne tenkt oss å sjå ferdig skiskytingo fysst, noko me sjølsagt ikkje ga uttrykk for, og under bakingo fekk me sneke oss te både skyting og gåing og resultat på rennet uten at systrene-søsters merka da grann. Da gjekk fint, stemningo va go, julamusikken sto på fullt og mjøl, pepperkakedeig og pepperkakeformer var klare te å takast i bruk! Når eg entra kjøkkenet, som va rommet som skulle brukast for pepperkakebakingo, va allereie oppdelinga klar; Meg og Anne Mette sku bruka disken/benken onna den rauda hyllo og Birgitte og Øyvind den disken attemed vasken. Alle va nøgd, da kom ingen klage so vidt meg bekjent om misnøye med plassfordelinga, so derfor va da berre å kjevla på.
Da vart utforma krokkodillar, revar, store og små hjarter, sjiraffar, store og små grisar, traktor, julatrer, elefantar, julastjerner og eg lagde ein snømann teslutt som eg trur vart omgjort te eit eller to-tre store hjarter. Men da må nesten bli litt sånn når målet e å laga 20 sånne store hjarter.

Da va gøy å kjevla litt i godt selskap, må innrømma da, lenge sio eg har vore med på pepperkakebaking!

For dei som ikkje har kjennskap te personar på bileta:

- ho i grønn t-skjorta/felleskjøpet t-skjorta: damo mi, Norenberg-søsters ved navn Anne Mette

- ho i rosa med tonga: Norenberg-søsters, asso søster te damo mi. Heite Hanne Birgitte, men brukar berre Birgitte

- han i grå gensar med kjevle-konsentrasjonen: Øyvind, typen te Birgitte, bergensar!

Verda utanfor leiligheita!!

Eg hadde bestemt meg, eg ville freista lukka, ta sjansen, hoppa i høyet, smi mens jernet va varmt, hoppa itte Virkola, følga i Elling sine fotspor! Ja for da va akkurat som Elling eg følte meg. Eg sku for fysste gong ut blant folk, ut i den store vide verda, eg sku lengre enn rondt hjørna til apoteket. Eg hadde i lengre tid planlagt ka, kor og korleis eg skulle gjennomføra denna utflukta mi. I ei veka hadde eg holdt meg innesperra i leiligheita her midt i Oslo, forutan to tura der eg kledde meg opp, og fekk vakla meg opp til apoteket to kvartal lengre opp i gata. På den turen gjekk eg seint, kunne ikkje gå so fort, då vart eg anpusten, eg følte meg som ein rømd sjukehusfange, trudde at kvar og ein eg traff på brått skulle hiva seg øve meg, binda meg fast og få meg attende til Øre-nese-hals sengeposten i tredje etasje der eg høyrde heima. Men no va da noko anna, eg skulle lengre enn berre to kvartal, eg skulle meir ut blant folk, eg skulle køyra bil, eg skulle mest sannsynleg snakka med folk. Tanken hadde slått meg; enn om dei ikkje snakkar norsk lengre, tenk om da hadde blitt eit nytt verdsspråk, som alle snakka berre ikkje eg. Då tanken kom måtte eg ta meg sjøl litt hardt i da, kunne ikkje holda på sånn, eg lo litt taktlaust av meg sjøl, smidde litt meir på jernet mens da va varmt og saug vidare på isklompen.


Eg kledde på meg, drog huo godt ner på håvet, sette på meg solbrillene og rogga skjerfet godt rondt halsen. Eg kan ikkje hugsa mongen gonga eg har gått med skjerf, berre to gongar forutan på fotballkampar, og da va mine to turar opp til apoteket. So eg følte meg ikkje som ein dreven skjerf-roggar, men fekk surra da rondt der halsen e og da satt som støpt, so eg va nøgd.


Fysst sku eg te Maxbo på Sinsen for å kjøpa baderomsvifta til badet til desse to søstrene Norenberg, som eig denne leiligheita eg ligg å kadavra meg i om dagen. Den vifto som va der frå før, bråka noko avalaust, stoppa ikkje når ein skrur an av, og da va eit svi/brennmerke i motoren på vifto, so eg tenkte eg sku øverraska med ny vifta. Eg fekk ny vifta på Maxbo. Fysst måtte eg spør ein fyr om dei hadde baderomsvifta, eg følte meg virrelaus, smålig, pusslete, sjuk og utan mandla, men maxbo-mannen sa med da sama: "jada, nede i første etasje". Hon tenkte eg, eg so hadde kava meg opp i andre etasje fordi da sto "bad og kjøkken finn du i 2.etg" på eit skilt. Jaja, tenkte eg, får ta da som trening, so eg hoppa fint ned trappo att, og avslutta med ein lett og ledig piruett. Tulla, avslutta ikkje med korkje ein lett eller ledig piruett, og ikkje har eg hytta på Beitostølen heller.


Men i fysste etasje fekk eg den Flexit 4 tomms standard BV-1 baderomsvifto som eg va ute itte. Itilegg fekk eg ei slangeklemma, som eg forøvrig brukte unormalt lang tid på å skjønna ka va når maxbomannen, ein ny no, spurte om eg måtte ha da med, veit godt ka slangeklemma e, men der og då i butikken va da som alt svartna, eg kunne likså godt ha trudd at han spurte om å få ein klem. Uansett so forlot eg Maxbo med ein god og tilfredsstillande følelse og gledde meg som ein onge te å komma heim å montera. Men fysst hadde eg bestemt meg for å køyra opp i Holmenkollåsen for å kikka på eit uteanlegg som meg og mine kollegaa har hatt som eit av prosjekto våre i haust, som nett va ferdigstillt. Ville opp å sjå på sluttresultatet og knipsa bilder av steinen og asfalten!


På veien køyrte eg forbi ein Statoil bensinstasjon. Då kom da te meg; wienerpølsa i brød med potetsalat, ketchup og sennep. Lenge sio tankane mine hadde vore på bensinstasjonpølsene, sjøl kor masse eg hadde tenkt på mat den sista veko. Eg køyrte raka vegen vidare. Brått der i veien, sto da ein elg,

eg bråbremsa so hardt at mandlane spratt ut or meg, gjøne frontruto på bilen min, rett i elgen so den datt øveende, og vart liggjande, samstundes som da kom ein etasjebuss fullt av japanske turista som knipsa vilt med canonane sine. Tulla eg har jo ikkje mandla lenger.

Jaja, etter den dramatiske men spanande turen ankom eg målet, gjekk ut i kulden og knipsa og knapsa med eg va go, so vart eg trøytt,

og holdt på å sovna. So eg køyrte lika beint heim. Eg va einig om at da hadde vore ein framifrå og opplevelsesrik dag full av spenning, dramatikk, og halve kongeriket. No venta resten av dagen og baderomsviftemontering!

Norvald og Nelson Mandela

Lista!!!!!!!!

Ein sku ikkje tru mi fyssta lista kom so seint som tredja innlegget på bloggen min, men av og til so lika eg å øveraska.. Men no når eg fekk spurnad om å komma med ei lista, so gjer eg da lett. Kanskje kjem da fleire òg. Les so får du sjå.

Her kjem ei lista øve kor mangen isklompa (eg ber om orsaking, om folk e skuffa, sinna, forbitra for at eg i eit tidlegare innlegg kom te fare for å skriva isbita, veit ikkje kor da kom frå), Lollipopa og Friskisa eg har ete dei siste fem dagane:

- 3,5 "brett" med vatn-isklompa a på 22 isklompa, noko som tilsvara 77 klompa, men nokre

har smelta vekk før eg fekk putta dei i monen, so derfor blir da 65 vatn-isklompa!

- eitt "brett" med appelsinsaft-isklompa, also blir da 18 appelsinsaft-isklompa!

- 7 Lollipopa

- 12 Friskisa (Dei ivrigaste blogg-lesarane reagerte nok litt på mitt forriga innlegg, der da sto at eg åt Lollipop, då dei hadde friskt i minnet at på mi Is-topp-fem-lista på Foronderligt-bloggen ikkje hadde Lollipop på listo, men Friskis, i motsetnad til, til dømes Ivar. Eg skjønna reaksjonen, og da e to forklaringa på da, begge sanne. Rema 1000 som e nermaste butikk her hadde ikkje 10 pack Friskis, men hadde Lollipop, osso da einaste positiva med Lollipop forutan skjokoladen, e at da e eit arti ord og gøy å skriva. So da)

Itillegg til alt detta, so har eg ete:

- åtta brødskjeve med, hold deg fast, Leverposteiv faktisk

- to fjorlands kjøttbolleporsjona (minus 18 kjøttbolla, av 30)

- ein halv liter gele, pluss nesten ein halv liter vaniljesaus,

- eit par små skåle med karamellpudding

- ein doc-pastill

- ein liten porsjon semulegrynsgraut

- drukke ca ein halv liter sjokomjelk

- sugd på ein klementinbåt

- drukke ein del vatn

Kan jo alltids slenga på ei lista om at eg har vore i Marokko her på tampen.

Her kjem ei lista øve at eg har vore i Marokko:

- eg har vore i Marokko

Adios

Norvald Mandel Middrød

Fredag den 14.

Eg våkna grytidli, sveitten randt, blodet pumpa og hjarta slo pulslag so raske som berre Yngve Gjøn kan spela på skarptrommo si.

Men da va ikkje sånn.

Våkna gjor eg, akkurat sånn klokko passe, sveitten va på da normala, blodet va raudt og hjarta kjennte eg ikkje itte om slo, men da gjor da heilt sikkert. Eg sku onna kniven, eg sku på operasjonsbordet, lækjaren og hans fira medhjelpara sku herja og skjera i meg med liv og lyst, mens eg låg åleina, livlaus og hjelpeslaus inni dei djupaste narkosedraumanes land. Dei forargete og arrete forholdsvis store Mandlane mine skulle til sist måtte forlata meg te fordel for brenneriet i Fredrikstad. Da va ein lykkens dag!

Eg kvidde meg, timen va klokko kvart på tolv, denna fine fredagen cirka midt i haustmånaden November. Alt sku finna stad på eit lite operasjonsrom på ein privatklinikk midt i Asker sentrum. Eg hadde vore der dagen før, for å ver heilt sikkert på at eg sku finna fram på sjølve dagen. Alt va so spanande, men fryktinngytande og skummelt på sama tid, eg ville berre ha da øvestått! Eg vart ropt opp og motteken av ein triveleg anestesisjukepleiar, som ba meg om å ta tå meg jakken, skona og gensaren og leggja meg på einaste benken i rommet, med håve den veien, han peikte.. Oppdragen og høflig som eg e, so gjor eg som han sa utan teikn te uvelviljugheit. Eg vart spurt om eg hadde vore i narkose før, samstundes som sjukepleiar Marianne med hytta på Beitostølen entra rommet, med ein lett og ledig piruett. Tulla, va kje nåke piruett å sjå, korkje lett eller ledig, ho entra rommet på ein heilt vanleg måte, som ein heilt vanli anna sjukepleiar med hytta på Beitostølen ville gjort da. Eg svara; "nei, aldri". Hadde lyst å sei: "Nei, aldri, eg e den siste i syskjenflokken som får narkose, alle dei andre har vore i narkose før meg!" Men ka gagna da han, og då måtte eg jo bynna å fortelja om at Stora systo mi korkje har brille eller linse og ditt og datt.. Nei, takka meg te at da va komt snø på Beitostølen der Marianne har hytta, men som ho ikkje kunne reisa opp til, grunna vakthelg, osso da midt i langrenns og skiskyttar-seongopninga. Sama for meg, so lenge ikkje all forargelsen kom te å gå ut øve meg, stakkaren på da smala operasjonsbordet. Eg vart kobla te på både den eine og andre måten, teflon i hånno, badering på høgre armen, to-tre sugekoppar på øvekroppen, og kleklypa i venstre tommelen. Syns i grunn sånn e litt spanande! So merka eg da, stemningo, virka som om dei ikkje ville snakka meir på ein måte, so spurte anestesisjukepleiaren om eg bynnte å kjenna noko i håve, eg svara to gongar samstundes: "Nei", mens eg rista på håve. So sjekka Marianne utsyret litt igjen, og da gjekk ei stond, og han spurte sama spørsmålet igjen, svaret va da sama frå meg. "Hm, va kje lett å slå deg ut, du burde vore i din djupaste søvn du no, men no sovna du nok" sa han, og holdt ei slags maska med slange framfor monen min. Då tok da ikkje longa tio før eg våkna på eit anna rom, og spytta blod. Mandellaus og i relativt grei form! Eg tykkte da va ei arti oppleving sånn sett, no gjensto berre resten. Isbite-suging, og lollipop-eting!

Eg vart liggjande ei stond te oppvåkning, virka som at dei andre som låg rundt meg, hadde da verre. Eg spurte om eg hadde i meg nåke smertestillande no, men da hadde eg visst ikkje. Kunne få litt morfin viss eg ville, og da kunne eg godt tenkt å prøva. Merka ingenting te da, lika vondt eller lika lite vondt alt itte som, sov heller nesten ikkje, låg berre å venta på at søster Norenberg sku komma å henta meg å køyra meg heim! Anne Mette kom på slaget litt før ho hadde sagt at ho sku komma, vart ikkje so masse klining, men da va godt å sjå ho. Ho sa eg såg litt dradd ut i monen der eg låg med monen open og blodete på lepper og i anlete allers, og med spyttebegeret fullt av blod!

Me kom oss heim begge to, eg la meg godt terette i sengo, med paralginforte og voltaren stikkpilla på nattbordet, medan Anne Mette fora meg med is-bita og lollipop!!

Datta va eit lite utdrag frå dag 1 av romanen: "Dinho og den store mandelfabrikken",..

Eg har blitt bloggar, utan mandlar!!

Ser du godt itte, so ser du mandlane mine som no ikkje e der lenger. Hadde da ikkje vore for dei, so hadde nok aldri denna bloggen funne stad, jaffal ikkje på eit so tidleg stadium. Nok om mandlane for denna gong, men ikkje fortvil, dei ska nok få eit eige blogginlegg om ikkje lenge.

Men ja, Eg Norvis Norvaldinho Norvaldsen har vorte bloggar. For ein time sio hadde eg ikkje ei aning om at eg sku finna på nåke so sprøtt som å blogga meg for heile verda. Men alle i familien Midtrød e jo ivrige bloggara, so kanskje eg òg sku prøva meg, e jo ikkje anna å gjer enn å gje seg på da om eg ikkje sku bli nøgd. Uansett va da vel da at eg tenkte at alle mine sysken med fylgje, pluss mine to kjære foreldre godt kunne leggja ut daglege innlegg no som eg berre sit med dataen i sengo og e sjukemeldt.. Men eg skjønna jo at da e andre ting i desse føradventstider som tek tid. So derfor sku eg sjøl sjekka korleis da va å ha ein bloggg liggjande på verdsetaren!